Met de diagnose diabetes type 1 word je als militair vaak afgekeurd of naar een burgerfunctie overgeplaatst. Maar met de huidige technieken en goede ondersteuning van de organisatie kun je er heel goed mee leven en werken. Ook als militair,’ vinden Barry den Hollander (Defensie) en ASD-bestuurslid Ton de Kleijn.
‘Tegenwoordig hoeft diabetes type 1 echt geen probleem te zijn voor je werk als militair. Dankzij technieken als een glucosesensor in combinatie met een insulinepomp kun je als diabetespatiënt prima functioneren. Het is belangrijk dat de organisatie zich daaraan aanpast,‘ zegt Barry den Hollander, die onlangs het project Diabetes bij Defensie startte met subsidie van het ASD. Het doel: zorgen dat er meer mogelijkheden komen om (aspirant) militairen met diabetes type 1 aan te nemen en te behouden. Niet alleen vanuit goed werkgeverschap, maar ook gezien de groeiende behoefte aan personeel binnen Defensie.
Wat we willen is openheid. Dat mensen zich niet hoeven te schamen of het niet durven zeggen, omdat ze bang zijn voor de consequenties.
Projectleider Barry den Hollander (Defensie)
‘Natuurlijk zijn er functies waarbij diabetes te veel risico’s met zich meebrengt,’ zegt Barry. ‘Denk aan werk als vlieger in een uitzendgebied. Maar er zijn veel functies waarin het geen probleem hoeft te zijn, zelfs als er sprake is van onregelmatige diensten of fysieke belasting. Dat blijkt uit meerdere wetenschappelijke onderzoeken. Het is belangrijk om daar bij werving en selectie rekening mee te houden. En om ondersteuning te bieden aan mensen die al in dienst zijn.’
Bewustwording en kennisdeling
De eerste stap binnen het project is bewustwording. Er bestaan namelijk hardnekkige vooroordelen over diabetes, zoals het idee dat je alleen maar een voorspelbaar en strikt leefritme kunt hebben. Barry: ‘Wat we willen is openheid. Dat mensen zich niet hoeven te schamen of het niet durven zeggen, omdat ze bang zijn voor de consequenties.’
Daarom komt er een informatiepagina van het project Diabetes bij Defensie, bedoeld voor Defensiemedewerkers en familieleden. Daarnaast komt er een (internationale) literatuurstudie naar de inzetbaarheid van mensen met diabetes – inclusief hoe NAVO-partners ermee omgaan.
Je wereld staat even stil
Voor Barry is het project meer dan werk; het is ook persoonlijk. Zijn vader én zijn zoon hebben namelijk diabetes type 1. En zelf weet hij als geen ander hoe het is om je militaire functie te moeten opgeven. Als officier bij de mariniers raakte hij een aantal jaar geleden zwaargewond tijdens een wintertraining in Noorwegen. Na een lange revalidatieperiode moest hij zijn koers verleggen naar een burgerfunctie. ‘Je wereld staat even stil. Je hebt tijd nodig om je te herpakken en om inzicht te krijgen in de mogelijkheden. Dus ik begrijp heel goed wat mensen met een chronische ziekte meemaken als ze de diagnose krijgen.’
Als organisatie moeten we erkennen dat mensen verschillen en daarop inspelen.’
Ton de Kleijn, bestuurslid ASD
Ook voor ASD-bestuurslid Ton de Kleijn heeft het project een persoonlijk tintje. Hij kreeg op 22-jarige leeftijd, net na zijn opleiding op het KIM en in dienst op een onderzeeboot, te horen dat hij diabetes type 1 had. ‘Het was mijn droombaan. Opeens mocht ik geen operationele taken meer uitvoeren. Dat was een enorme klap.’
Ton koos vervolgens voor een technische studie, bleef bij Defensie en bouwde een andere carrière op. ‘Aan de buitenkant zie je niets. Veel mensen weten niet eens dat ik diabetes heb of ze vergeten het. De hulpmiddelen zijn tegenwoordig zo goed!’
Passende ondersteuning na de diagnose
Aan medewerkers met diabetes biedt Defensie medische ondersteuning. Dat is mooi, maar niet genoeg, vindt Barry. ‘Wij pleiten voor een casecoördinator die mensen actief begeleidt bij het vinden van nieuwe mogelijkheden in hun (militaire) loopbaan. Die functie bestaat al voor collega’s met chronische aandoeningen of zwaar letsel. Deze ondersteuning en begeleiding helpt mensen enorm om de draad weer op te pakken.’
Aantal jonge mensen met diabetes groeit
De groep medewerkers met diabetes type 1 is relatief klein, maar groeit wel. ‘Vooral het aantal jongeren met diabetes neemt toe. Dus ook onder onze medewerkers’, zegt Ton die als bestuurslid portefeuillehouder is van dit project. ‘Het ASD ondersteunt dit project daarom van harte. We zoeken ook naar verbindingen met andere initiatieven die bijdragen aan duurzame inzetbaarheid, zoals het Kenniscentrum Neurodiversiteit. Als organisatie moeten we erkennen dat mensen verschillen en daarop inspelen.’
Oproep: meld je aan!
Ben jij militair en heb je diabetes type 1? Of wil je meer weten over het project? Neem contact op en ontmoet collega’s die hetzelfde meemaken. Mail naar diabetes@mindef.nl.
