Mensen met de chronische ziekte diabetes type 1 kunnen momenteel niet bij Defensie werken als militair. Aspiranten met deze ziekte worden niet aangenomen en militairen die de ziekte krijgen, worden in veel gevallen ontslagen of overgeplaatst naar een burgerfunctie. De redenering daarbij is dat zij niet kunnen voldoen aan de Militaire Basiseisen (MBE). Inmiddels is de ziekte echter veel beter stabiel te houden door technologische en wetenschappelijke ontwikkelingen van de laatste jaren. Daarom wil de Bestuursstaf van Defensie graag de mogelijkheden onderzoeken om (aspirant-)militairen met diabetes type 1 in dienst te nemen of te houden. Het ASD heeft themasubsidie verleend aan dit project.
Diabetes type 1 is een chronische auto-immuunziekte waarbij iemands lichaam zelf geen insuline meer aanmaakt. De glucose (suiker) uit voedsel kan dan niet meer goed omgezet worden in energie voor het lichaam. Zonder insuline stijgt de bloedsuikerspiegel, wat op de lange termijn schadelijk kan zijn. Daarom moeten patiënten elke dag insuline toegediend krijgen. Diabetes type 1 kun je niet voorkomen en (vooralsnog) niet genezen. Daarin verschilt het van diabetes type 2, dat meestal ontstaat als gevolg van een ongezonde leefstijl.
Mooie ontwikkelingen in de behandeling van diabetes
Tot enige jaren geleden konden patiënten met diabetes type 1 alleen zichzelf insuline toedienen via meerdere dagelijkse injecties. Daarnaast moesten ze de glucosewaarden in het bloed monitoren via bloedprikken. Om te veel schommelingen in de waarden te voorkomen, was het nodig om een strikte maaltijdstructuur aan te houden. Inmiddels is er een insulinepomp ontwikkeld: een klein apparaatje dat mensen op hun lichaam kunnen dragen. Dit apparaatje geeft een regelmatige dosis insuline af. In combinatie met een glucosesensor kan de pomp de bloedglucose stabiliseren, waardoor de diabetes beter onder controle blijft. Dat biedt patiënten meer flexibiliteit. Een andere mooie ontwikkeling is dat de resultaten van meerdere wetenschappelijke onderzoeken aanleiding geven tot de hoop dat diabetes type 1 in de toekomst is te genezen.
Door deze ontwikkelingen ontstaat de vraag of het nog wel terecht is dat mensen met diabetes type 1 niet bij Defensie mogen werken. Er zijn NAVO-landen waar militairen met diabetes type 1 wél actief dienend kunnen blijven en in bepaalde gevallen zelfs worden ingezet op missies. Ook ziet het College voor Rechten van de Mens de diagnose niet als absolute contra-indicatie voor het naar behoren uitvoeren van de functie van militair.
Wat houdt het project in?
In het project Diabetes bij Defensie wordt er onderzoek gedaan naar de inzetbaarheid van mensen met diabetes type 1 bij Defensie. Dit is extra belangrijk vanwege de uitdaging waar de organisatie nu voor staat: groeien naar 100.000 medewerkers in 2030. Bovendien heeft Defensie behoefte aan militairen met allerlei verschillende achtergronden, kennis, ervaring en competenties. Daarom is het belangrijk om alle mensen te werven en behouden die willen en kunnen werken als militair bij Defensie.
De belangrijkste doelen in het project zijn:
- Wetenschappelijk laten onderzoeken in hoeverre het haalbaar en effectief is om (aspirant-) militairen met diabetes type 1 in dienst te nemen of te houden.
- Door interne gesprekken de mogelijkheden vergroten om (aspirant-)militairen met diabetes type 1 in dienst te nemen of te houden. Bijvoorbeeld door aanpassing van de keuringseisen en MBE.
- Binnen de organisatie zorgen voor meer kennis en bewustwording over de ziekte.
- Een platform oprichten waar defensiemedewerkers hulp en informatie kunnen vinden. Dit platform is bedoeld voor alle medewerkers die op een of andere manier te maken krijgen met diabetes type 1 (bij zichzelf of iemand in hun omgeving).
Themasubsidie van ASD
Het ASD heeft een themasubsidie aan dit project toegekend omdat het bijdraagt aan een werkomgeving waar mensen gezond, veilig en vitaal kunnen werken en iedereen gelijke kansen heeft. Het project heeft een looptijd van vijf jaar. In die tijd wordt een wetenschappelijk onderzoek uitgevoerd en wordt er op verschillende manieren gewerkt aan de communicatie en bewustwording binnen de organisatie. Bijvoorbeeld via een intranet- en internetpagina, gesprekken en interne bijeenkomsten.
